پی آر پی (PRP)

درمان پی آر پی از خون خود بیمار به منظور بهبود مفاصل، تاندون ها، عضلات و همچنین رباط های آسیب دیده استفاده می شود.

PRP مخفف Platelet Rich Plasma می باشد و درمانی است که از طریق تعدادی تزریق انجام شده و درمان را انجام می دهد.

درمان PRP یک روش اتولوگ به معنی «از بدن خودتان» می باشد. در این روش مقدار کمی خون از بدن برداشته و قبل از انجام پردازش با کمک سانتریفیوژ پلاسمای غنی از پلاکت در خون مورد جداسازی قرار می گیرد.

سپس پلاسما با یک سانتریفیوژ مورد پردازش قرار می گیرد تا یک مایع پروتئینی جدا گردد که به منظور درمان درد بسیار مناسب بوده و به مفصل تزریق می گردد و باعث می شود تا پیشرفت تخریب غضروف کند گردد و بیمار را قادر می سازد تا سریع تر بتواند روی پاهای خود بنشیند.

درمان PRP می تواند برای آرتروز و دژنراسیون مفاصل یک درمان مناسب باشد.

مزایای پی آر پی چیست؟

پی آر پی به علت فوایدی که دارد می تواند یک درمان کننده موثر باشد. از جمله مزایای PRP می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• بازسازی بافت آسیب دیده
• پیشگیری از فرآیندهای التهابی دردناک
• بهبود در تحرک
• تاخیر در پیشرفت بیماری و احتیاج به مفصل مصنوعی
• کاهش مسکن با عوارض جانبی احتمالی.

چقدر PRP می تواند دوام بیاورد؟

طبق مطالعات انجام شده، مشخص گردیده است که در یک دوره، سه تزریق، به صورت هفتگی یا دو هفته یکبار، می تواند به طور متوسط ​​به مدت 12 ماه در تاندیوپاتی و استئوآرتریت زانو فواید قابل توجهی داشته باشد.

آیا پی آر پی می تواند برای همه بیمارها مناسب باشد؟

درمان پی آر پی باید برای بیمارانی انتخاب شود که کنترل علائم موثری را برای وضعیت اسکلتی عضلانی (MSK) خود از دیگر درمان های محافظه‌ کار یافت نمی کنند و در مواردی که جراحی امکان دارد گزینه مناسبی نباشد، یک انتخاب مناسبی می باشد.

در فرآیند درمان پی آر پی PRP چه اتفاقی رخ می دهد؟

در فرآیند درمان پی آر پی خون از ورید بازو گرفته خواهد شد و پس از آن خون برای جدا سازی پلاسمای غنی از پلاکت مورد پردازش قرار می گیرد و پس از آن برای جداسازی مایع پروتئینی بیشتر مورد پردازش قرار می گیرد.

پس از آن، این مایع به مفصل آسیب دیده تزریق می گردد.

درمان به صورت سرپایی انجام می پذیرد و کمتر از 30 دقیقه به طول می انجامد.

بازیابی PRP

بیماران در طی انجام این روش درمانی امکان دارد کمی درد و تورم موضعی را بر اثر تزریق تجربه نمایند که پس از 24 تا 48 ساعت کاهش پیدا می کند. این را هم اضافه نماییم هیچ عارضه جانبی ماندگاری در درمان وجود نخواهد داشت اما پیشنهاد می نماییم در روز درمان، همراه داشته باشید.

 توصیه می گردد که فعالیت ورزشی و کاری خود را به مدت 14 روز منهل نمایید (اما از سطح قبل از تزریق تجاوز نشود).

درد پس از یک هفته تنها به مرور کاهش پیدا می کند و مطالعات بالینی اثربخشی یک تزریق را نمایان می سازد.

اثر درمان امکان دارد 3 تا 4 هفته به طول بی انجامد تا پس از تزریق پس از هفته ها و ماه های اینده آشکار گردد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که یک تزریق ممکن است حداقل 12 ماه به طول می انجامد و احتیاج به تعویض نمودن مفصل جراحی را به مرور زمان می تواند به تاخیر اندازد.

چه کسی اقدام به انجام پی آر پی PRP می نماید؟

تزریق PRP امکان دارد توسط پزشک ورزشی، رادیولوژیست ها یا جراحان ارتوپد انجام پذیرد.

آیا پی آر پی عوارض جانبی دارد؟

از عوارض جانبی شایع که می توان به این روش درمانی نسبت داد شامل درد پس از تزریق به مدت 24-48 ساعت یا تورم و کبودی در محل تزریق است.

اکثر بیماران یک روز پس از انجام پی آر پی ممکن است درد و ناراحتی حس نمایند که به مرور ازبین می رود.

البته عوارض جانبی کمتری هم ممکن است بیمار به آن مبتلا شود که شامل: سرگیجه، حالت تهوع یا احساس ناخوشی می شود. البته این را هم بیان کنیم که خوشبختانه عوارض شدیدی همچون عفونت در این روش درمانی بسیار نادر می باشد.

قبل از انجام پی آر پی به چه نکاتی باید توجه نمود؟

قبل از مراجعه به متخصص و انجام خون دهی، مقدار بسیاری آب بنوشید و از مصرف کافئین که باعث ادرار آوری می شود پرهیز نمایید.

با اینکار فرایند خون گیری و پیدا نمودن رگ به سهولت انجام می پذیرد.

امکان دارد اکثر بیماران با تزریق PRP دچار سوزش خفیفی شوند. این افراد می توانند از یک بی حسی موضعی استفاده نمایند.

البته بیمارانی که از اختلالات پلاکتی رنج می برند، نمی توانند از این روش استفاده نمایند.

باید محل تزریق به مدت 24 ساعت خشک و تمیز باشد.

تا 24 ساعت که از تزریق گذشت بهتر است از ورزش شدید و مصرف الکل اجتناب گردد.

در آخر

اخیرا تزریق PRP به عنوان یک گزینه درمانی مناسب برای آسیب های تاندون سرسخت یافت شده و بسیار هم محبوبیت پیدا نموده است.

 این درمان با کمک گرفتن خون وریدی از بیمار انجام می پذیرد. پس از آن خون را در یک سانتریفیوژ قرار داده و با سرعت بالایی چرخانده می شود. به این صورت اجزای تشکیل دهنده خون از یکدیگر جدا شده و مورد پردازش قرار می گیرد. پس از گذر زمان در سانتریفیوژ، خون در سه “منطقه” مجزا به نظر خواهد رسید:

• گلبول های قرمز خون (پایین)
• پلاسمای خون (وسط)
• پلاسمای غنی از پلاکت (بالا).

در آمپول هایی که خون در آن جاگیر شده است ژل جداکننده موجود می باشد. 6 میلی لیتر پلاسمای غنی از پلاکت به منظور تزریق مورد احتیاج است.

این پلاسما از پلاکت غنی بوده و مورد نگهداری قرار می گیرد و سپس به محل آسیب یا تاندون آسیب دیده تزریق می گردد.

پس از انجام این درمان پیشنهاد می گردد تا چند روز از انجام ورزش های سنگین پرهیز شود تا بهبودی به طور کامل به بدن باز گردد. پس از آن می توانید به روال عادی زندگی خود باز گردید.