سندرم درد میوفاسیال یک بیماری مزمن است که از التهاب در عضلات و فاسیا (بافت نازک و همبند که عضلات شما را احاطه کرده است) ایجاد می‌شود. “Myo” به معنای ماهیچه و “فاسیال” به معنای فاسیا است.
اگر بدن شما یک پرتقال بود، پوست شما پوست پرتقال، ماهیچه‌هایتان میوه پرتقال گوشتی و غشای سفید نازک اطراف میوه پرتقال، فاسیا خواهد بود. فاسیا تمام سطوح بافت عضلانی را احاطه می‌کند – فیبرهای عضلانی، ماهیچه‌های جدا از هم و گروه‌های عضلانی.
برای اکثر افراد، درد میوفاسیال در یک ناحیه خاص رخ می‌دهد. اما در برخی موارد، می‌تواند چندین ناحیه را تحت تأثیر قرار دهد (اما معمولاً در یک سمت بدن شما قرار دارد).
سندرم درد میوفاسیال چقدر شایع است؟
سندرم درد میوفاسیال شیوع زیادی دارد. کارشناسان تخمین می‌زنند که تا 85 درصد از جمعیت عمومی در برخی مواقع به این بیماری مبتلا می‌شوند.
علائم و علل
سندرم درد میوفاسیال چه احساسی دارد؟
علائم برای هر فرد مبتلا به سندرم درد میوفاسیال متفاوت است. گاهی اوقات درد به طور ناگهانی و به یکباره اتفاق می افتد. در مواقع دیگر یک دردی ثابت و کرخ کننده است، به نوعی که همیشه در پس زمینه باقی می‌ماند.
علائم سندرم درد میوفاسیال عبارتند از:
- دردی که دردناک، ضربان دار، همراه با سفتی، گرفتگی یا شبیه به یک آزردگی بدقلق است.
- نقاط ماشه‌ای (برجستگی‌های کوچک، ندول ها یا گره‌هایی در عضله شما که هنگام لمس و گاهی اوقات وقتی لمس نمی‌شوند باعث درد می‌شوند). این نواحی معمولاً با بدتر شدن وضعیت سندرم ایجاد می‌شوند.
- عضلات دردناک و حساس.
- عضلات ضعیف.
- کاهش دامنه حرکتی. (به عنوان مثال، شاید نتوانید به طور کامل شانه خود را بچرخانید.)
گاهی اوقات، افراد مبتلا به سندرم درد میوفاسیال بیماری دیگری نیز دارند. مشکلات رایج عبارتند از:
- سردرد.
- کم خوابی.
- استرس.
- اضطراب.
- افسردگی.
- احساس خستگی (درماندگی).
انواع نقاط ماشه‌ای میوفاسیال
چهار نوع نقطه ماشه‌ای وجود دارد:
- یک نقطه ماشه‌ای فعال معمولاً در هر عضله قرار دارد. فشار وارده منجر به درد در این ناحیه یا در امتداد همان عضله می‌شود.
- یک نقطه ماشه‌ای نهفته غیر فعال است، اما می‌تواند فعال شود.
- نقطه ماشه‌ای ثانویه گره ای در هر عضله غیر از ماهیچه‌ای است که نقطه فعال دارد. یک نقطه ماشه‌ای فعال و نقطه ماشه‌ای ثانویه می‌توانند همزمان تحریک شوند.
- نقطه ماشه‌ای وابسته، نقطه‌ای است که غیرفعال می‌شود زیرا با ناحیه یک نقطه ماشه دیگر همپوشانی دارد.
علت سندرم درد میوفاسیال چیست؟
کارشناسان هنوز در حال بررسی این موضوع‌اند که چرا برخی افراد بیشتر مستعد درد میوفاسیال هستند.
برخی از شایع‌ترین علل به نظر می‌رسد عبارتند از:
- آسیب عضلانی.
- حرکات تکراری (مانند چکش زدن).
- وضعیت بدنی ضعیف.
عوامل خطری که ممکن است در ایجاد سندرم درد میوفاسیال نقش داشته باشند عبارتند از:
- ضعف عضلانی.
- عدم فعالیت عضلانی (مانند قرار گرفتن پا در گچ).
- کار یا زندگی در یک محیط سرد.
- استرس عاطفی (می‌تواند باعث تنش عضلانی شود).
- اعصاب تحت فشار
- مشکلات متابولیسمی یا هورمونی مانند بیماری تیروئید یا نوروپاتی مرتبط با دیابت.
- کمبود ویتامین، از جمله ویتامین D و فولات.
- عفونت‌های مزمن.
تشخیص و آزمایشات سندرم درد میوفاسیال
پزشکان چگونه سندرم درد میوفاسیال را تشخیص می‌دهند؟
سندرم درد میوفاسیال اغلب کمتر تشخیص داده شده و نادیده گرفته می‌شود. به این دلیل که بسیاری از علائم آن با سایر مشکلاتی که بر اعصاب، استخوان‌ها، رباط‌ها یا تاندون‌های شما تأثیر می‌گذارند همپوشانی دارند.
برای تشخیص سندرم درد میوفاسیال، متخصص طب فیزیکی باید ماهیچه‌های شما را به صورت فیزیکی معاینه کند – تا نوارهای کشیده عضلات را احساس کند و سپس نقاط حساس را پیدا کند. یافتن و اعمال فشار به یک نقطه ماشه‌ای منجر به درد می‌شود و این درد دقیقاً در همان نقطه یا در ناحیه‌ای با فاصله کوتاه احساس می‌شود (درد ارجاع شده).
آیا آزمایشاتی وجود دارد که می‌تواند به تشخیص سندرم درد میوفاسیال کمک کند؟
در حال حاضر هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند سندرم درد میوفاسیال را تشخیص دهد. همچنین هیچ علامت قابل مشاهده‌ای مانند قرمزی، تورم یا حرارت غیرعادی عضلانی وجود ندارد.
پزشک شما ممکن است آزمایش‌هایی را برای رد سایر شرایط توصیه کند. آنها همچنین می‌توانند از شما سوالاتی در مورد علائمتان بپرسند، از جمله:
- درد را کجا احساس می‌کنید؟
- درد خود را چگونه توصیف می‌کنید؟
- هر چند وقت یک بار درد را تجربه می‌کنید؟
- چه چیزی درد شما را بهتر می‌کند؟
- چه چیزی درد شما را بدتر می‌کند؟
- آیا اخیراً آسیبی دیده‌اید؟
- آیا علائم شما در ساعات خاصی در طول روز بهتر می‌شود؟
- چه کاری انجام می‌دهید؟
- شغل شما شامل چه نوع حرکاتی است؟
متخصص طب فیزیکی ممکن است راه رفتن (نحوه راه رفتن) و وضعیت بدنتان را بررسی کند تا ببیند آیا تعادلی در استفاده از عضلات وجود دارد یا خیر و به دنبال علائم ضعف عضلانی باشد. آنها همچنین ممکن است از شما در مورد سایر مشکلات سلامتی که می‌توانند به سندرم درد میوفاسیال کمک کنند، بپرسند – از جمله اینکه چقدر می‌خوابید، کیفیت خوابتان چگونه است و آیا احساس استرس، اضطراب یا افسردگی می‌کنید.
مدیریت و درمان سندرم درد میوفاسیال
پزشکان چگونه سندرم درد میوفاسیال را درمان می‌کنند؟
چندین روش درمانی برای سندرم درد میوفاسیال وجود دارد که شامل موارد زیر است:
- درمان‌های داخل مطب.
- دارو.
- درمان‌های خانگی.
اگر علائم سندرم درد میوفاسیال را دارید، بهتر است زودتر به یک متخصص ستون فقرات مراجعه کنید – قبل از اینکه درد شما بدتر شود. اگر قبل از تشکیل نقاط ماشه‌ای درمان شروع کنید، زودتر بهبود می‌یابید.
درمان‌های داخل مطب برای سندرم درد میوفاسیال
پزشک احتمالاً ترکیبی از این درمان‌ها را توصیه می‌کند:
- فیزیوتراپی برای تقویت، کشش و آرامش عضلات.
- سوزن زدن (فشار سوزن‌های نازک به داخل نقطه ماشه برای کاهش سفتی، افزایش جریان خون و تسکین درد).
- تزریق نقطه ماشه ای (استفاده از سوزن برای تزریق لیدوکائین، یا یک بی حس کننده دیگر، به نقطه ماشه برای تسکین درد).
- “اسپری و کشش” (پاشیدنیک مایع خنک کننده روی نقطه ماشه‌ای، سپس به آرامی کشیدن دستی عضلات).
- نور درمانی سطح پایین/ لیزر خنک کننده (استفاده از لیزر برای تحریک ترشح مواد شیمیایی تسکین دهنده درد).
- اولتراسوند درمانی (استفاده از امواج صوتی برای نفوذ به عضلات).
- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، که در آن پزشک پدها را به پوست شما متصل می‌کند و سیگنال‌های الکتریکی ولتاژ پایین را به نقاط ماشه ارسال می‌کند.
- طب سوزنی و درمان‌های آرامش بخش، از جمله بیوفیدبک و درمان شناختی رفتاری (CBT) نیز برای بهبود خواب و کاهش اضطراب مفید هستند.
دارو
پزشک همچنین ممکن است داروهای سندرم درد میوفاسیال را تجویز کند که شامل موارد زیر است:
- مسکن‌ها.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs).
- شل کننده‌های عضلانی.
- استروئیدها.
- داروهای ضد افسردگی.
- داروهای آرام بخش برای بهبود کیفیت خواب.
درمان‌های خانگی
همچنین می‌توانید برای تسکین علائم خود چیزهایی را در خانه امتحان کنید، از جمله:
- کمپرس یخ برای کاهش التهاب و کیسه‌های حرارتی برای شل شدن عضلات.
- تمرینات مربوط به سندرم درد میوفاسیال، از جمله تمرینات برداشتن وزنه (برای تقویت عضلات)، تمرینات کششی (برای کشش عضلات) و تمرینات هوازی (برای رساندن اکسیژن بیشتر به عضلات).
- مسکن‌های بدون نسخه (مانند استامینوفن) یا NSAID ها (مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن). اگر از مسکن‌های تجویزی یا NSAID استفاده می‌کنید، این داروها را مصرف نکنید.
- تکنیک‌های تمدد اعصاب، از جمله یوگا (برای کشش و آرامش عضلات و کاهش استرس)، تمرینات تنفسی و مراقبه.
- تغییرات رژیم غذایی، به ویژه اجتناب از غذاهایی که باعث التهاب می‌شوند.
- حمام آب گرم.
- ماساژ دادن.
چه نوع پزشکانی سندرم درد میوفاسیال را درمان می‌کنند؟
چند نوع پزشک وجود دارد که می‌توانند سندرم درد میوفاسیال را درمان کنند، از جمله:
- پزشکان طب فیزیکی (پزشکان متخصص در طب فیزیکی و توانبخشی).
- متخصصان مدیریت درد.
- روماتولوژیست ها.
- ارتوپدها.
- فیزیوتراپیست ها.
آیا می‌توانم از سندرم درد میوفاسیال جلوگیری کنم؟
شما همیشه نمی‌توانید از سندرم درد میوفاسیال جلوگیری کنید. اما کارهای خاصی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید:
- بهداشت خواب را رعایت کنید.
- استرس خود را کاهش دهید.
- ورزش کنید.
- از آسیب عضلانی قابل پیشگیری اجتناب کنید. (به عنوان مثال، آیا کیف یا کوله پشتی شما خیلی سنگین است و ماهیچه‌های شانه‌تان را فشرده می‌کند؟)
- روش‌های تمدد اعصاب را تمرین کنید.
- از یک رژیم غذایی متعادل مانند رژیم مدیترانه‌ای استفاده کنید.
- آب کافی مصرف کنید.
رژیم غذایی برای سندرم درد میوفاسیال
برخی غذاها باعث التهاب می‌شوند و التهاب باعث افزایش درد میوفاسیال می‌شود. برخی از غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید عبارتند از:
- غذاهای سرخ شده (برای مثال سیب زمینی سرخ شده).
- لبنیات (شیر، پنیر، ماست).
- کربوهیدرات‌های تصفیه شده و غذاهای با آرد تصفیه شده (شیرینی، نان سفید، پاستا، غلات صبحانه، پیتزا).
- مارگارین، کره، روغن نباتی.
- غذاها و نوشیدنی‌های شیرین مانند نوشابه‌ها.
- گوشت قرمز (برگر، استیک).
- شیرین کننده‌های مصنوعی و افزودنی‌های عمومی (محصولات “بدون قند اضافه شده”، نوشابه‌های “رژیمی” با کالری صفر، غذاهای فرآوری شده شامل میوه، بستنی و آب نبات).
- گوشت فرآوری شده (هات داگ، سوسیس).
کمد و یخچال خود را چک کنید. آنها را از هر غذایی که علائم سندرم درد میوفاسیال شما را افزایش می‌دهد خالی کنید. اگر نمی‌توانید این کار را یکجا انجام دهید اشکالی ندارد. سعی کنید هر بار یک نوع غذا را حذف کنید و با سرعتی که برایتان راحت است پیش بروید.
زندگی با سندرم درد میوفاسیال
چگونه می‌توانم از خودم مراقبت کنم؟
زندگی با سندرم درد میوفاسیال در بهترین حالت آزار دهنده و در بدترین حالت غیر قابل تحمل است. با پیروی از برنامه درمانی پزشک و استفاده از درمان‌های خانگی از خود مراقبت کنید. کارهایی مانند ورزش، تغییر رژیم غذایی، خیس خوردن در آب گرم، ماساژ و غیره را امتحان کنید. احتمالاً باید امتحان کنید تا بفهمید چه روش‌هایی برای کاهش درد شما بهتر عمل می‌کنند.
چه زمانی باید به پزشک خود مراجعه کنم؟
اگر در ناحیه خاصی درد دارید که از بین نمی‌رود، به پزشک مراجعه کنید. (ترجیحاً قبل از ایجاد نقاط ماشه‌ای). پزشک می‌تواند آزمایش‌هایی را برای رد سایر شرایط انجام دهد و طرحی را ارائه دهد که برای شما مناسب باشد.
چه سوالاتی باید از پزشک خود بپرسم؟
در اینجا چند سؤال وجود دارد که ممکن است بخواهید در طول قرار ملاقات خود از پزشکتان بپرسید:
- چه داروهایی به سندرم درد میوفاسیال من کمک می‌کند؟
- چگونه به سندرم درد میوفاسیال مبتلا شدم؟
- آیا من در خطر سایر مشکلات درد هستم؟
- برنامه درمانی من چیست؟
- آیا باید به متخصص مدیریت درد مراجعه کنم؟
- چه کاری می‌توانم انجام دهم تا احساس بهتری داشته باشم؟
- دوباره کی باید برای دیدن شما برگردم؟
سؤالات متداول
اگر سندرم درد میوفاسیال داشته باشم باید منتظر چه چیزی باشم؟
درد هر فرد – از جمله محل و شدت آن – منحصر به فرد است. درد می‌تواند هر از گاهی شعله ور شود یا ادامه دار و طولانی مدت باشد. درمان موفقیت آمیز معمولاً مستلزم مراجعه به پزشکی است که با آنها راحت هستید و برنامه مدیریتشان را دنبال کنید.
سندرم درد میوفاسیال چقدر طول می‌کشد؟
طول مدت سندرم درد میوفاسیال از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با درمان، ممکن است بعد از یک روز یا چند هفته از بین برود، اما احتمال دارد برای برخی بیشتر طول بکشد.
سندرم درد میوفاسیال در مقابل فیبرومیالژیا: تفاوت چیست؟
درد میوفاسیال و درد فیبرومیالژیا مشابه هستند. هر دو دارای نقاط ماشه‌ای‌اند که باعث درد می‌شوند. اما این شرایط متفاوت هستند.
در حالی که درد میوفاسیال در یک ناحیه خاص رخ می‌دهد (یا اگر بیش از یک ناحیه، آن نواحی معمولاً در همان سمت بدن قرار دارند)، درد فیبرومیالژیا در کل بدن احساس می‌شود. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا بیشتر علائم زیر را دارند:
- نقاط ماشه‌ای بیشتر.
- درد کلی.
- خستگی شدیدتر.
- اختلالات خواب.
- سردرد.
- سندرم روده تحریک پذیر (IBS).
- احساسات اضافی مانند ورم بدن، سوزش، سوزن سوزن شدن یا مور مور شدن.
بدون دیدگاه